Afschrikken is een belangrijke methode bij de warmtebehandeling van metalen, waarbij de fysieke en mechanische eigenschappen van materialen veranderen door snelle afkoeling. Tijdens het afschrikproces ondergaat het werkstuk fasen zoals verwarming op hoge temperatuur, isolatie en snelle afkoeling. Wanneer het werkstuk snel wordt afgekoeld van hoge temperaturen, als gevolg van de beperking van de transformatie van de vaste fase, verandert de microstructuur van het werkstuk, waardoor nieuwe korrelstructuren en spanningsverdeling binnenin worden gevormd.
Na het afschrikken bevindt het werkstuk zich gewoonlijk in een toestand van hoge temperatuur en is het nog niet volledig afgekoeld tot kamertemperatuur. Op dit punt zal het werkstuk, vanwege het aanzienlijke temperatuurverschil tussen het oppervlak van het werkstuk en de omgeving, warmte blijven overbrengen van het oppervlak naar het interieur. Dit warmteoverdrachtsproces kan leiden tot lokale temperatuurgradiënten in het werkstuk, wat betekent dat de temperatuur op verschillende plaatsen in het werkstuk niet hetzelfde is.
Als gevolg van de restspanning en structurele veranderingen die tijdens het afschrikproces worden gegenereerd, zullen de sterkte en hardheid van het werkstuk aanzienlijk worden verbeterd. Deze veranderingen kunnen echter ook de brosheid van het werkstuk vergroten en kunnen resulteren in interne defecten zoals scheuren of vervorming. Daarom is het noodzakelijk om een ontlaatbehandeling op het werkstuk uit te voeren om restspanning te elimineren en de vereiste prestaties te bereiken.
Temperen is het proces waarbij het werkstuk tot een bepaalde temperatuur wordt verwarmd en vervolgens wordt afgekoeld, met als doel de microstructuur en eigenschappen die na het blussen worden geproduceerd te verbeteren. De ontlaattemperatuur is over het algemeen lager dan de afschriktemperatuur, en een geschikte ontlaattemperatuur kan worden geselecteerd op basis van de kenmerken en vereisten van het materiaal. Normaal gesproken geldt: hoe hoger de ontlaattemperatuur, hoe lager de hardheid en sterkte van het werkstuk, terwijl de taaiheid en plasticiteit toenemen.
Als het werkstuk echter niet is afgekoeld tot kamertemperatuur, dat wil zeggen nog steeds op een hoge temperatuur is, is een temperbehandeling niet haalbaar. Dit komt omdat bij het temperen het werkstuk tot een bepaalde temperatuur moet worden verwarmd en gedurende een bepaalde tijd moet worden vastgehouden om het gewenste effect te bereiken. Als het werkstuk al een hoge temperatuur heeft, zal het verwarmings- en isolatieproces niet mogelijk zijn, waardoor het ontlaateffect niet aan de verwachtingen zal voldoen.
Voordat u een ontlaatbehandeling uitvoert, moet u er daarom voor zorgen dat het werkstuk volledig is afgekoeld tot kamertemperatuur of dichtbij kamertemperatuur. Alleen op deze manier kan een effectieve ontlaatbehandeling worden uitgevoerd om de prestaties van het werkstuk aan te passen en defecten en spanningen te elimineren die tijdens het afschrikproces worden gegenereerd.
Kortom, als het afgeschrikte werkstuk niet wordt afgekoeld tot kamertemperatuur, kan het geen ontlaatbehandeling ondergaan. Temperen vereist het verwarmen van het werkstuk tot een bepaalde temperatuur en het gedurende een bepaalde tijd handhaven ervan, en als het werkstuk al een hogere temperatuur heeft, kan het temperingsproces niet effectief worden geïmplementeerd. Daarom is het erg belangrijk om ervoor te zorgen dat het werkstuk volledig is afgekoeld tot kamertemperatuur voordat het wordt getemperd tijdens het warmtebehandelingsproces om ervoor te zorgen dat het werkstuk de vereiste prestaties en kwaliteit kan bereiken.
Posttijd: 29 december 2023
